Współczesne, zmechaniozwane rolnictwo wymaga najwyższej jakości budynków inwentarskich - trwałych, o zminimalizowanych kosztach eksploatacji oraz odpowiadających wysokim wymaganiom przepisów Unii Europejskiej. Rolnicy inwestują w nowoczesny sprzęt ograniczając koszty ekspolatacji oraz w nowoczesne technologie, prowadzące do obniżenia kosztów utrzymania gospodarstwa. Jednym z podstawowych warunków niskich kosztów hodowli jest długoletni czas ekspolatacji budynków, bez remontów i dodatkowych kosztów. Można to osiągnąć jedynie przez fachowe wykonawstwo, wiedzę własną i ekip budowlanych oraz zastosowanie odpowiednich materiałów do budowy obiektów.

Najbardziej narażonymi i najczęściej remontowanymi elementami budynków inwentarskich są posadzki. Przyczyną tego stanu jest fakt, że większość wykonawców i inwestrów nie jest świadomych warunków w jakich pracują te elementy i stosują rowiązania dedykowane do typowych posadzek. Jednak między warunkami pracy posadzki np. w hurtowni a posadzki np. w oborze występuje zasadnicza różnica - korozyjne oddziaływanie otoczenia.

Podstawowe zasady wylewania posadzki betonowej - najważniejsze etapy realizacji

Podłoże / podbudowa

Podłoże gruntowe musi być odpowiednie do obciążeń przewidywanych na powierzchni posadzki i powinno charakteryzować się wystarczającą nośnością oraz zapewnieniem odwodnienia.

Badanie podłoża służy nie tylko zapewnieniu trwałości posadzki, ale również pozwala na oszczedność kosztów przy realizacji inwestycji. W celu zapewnienia poprawngo wykonania konstrukcji nawierzchni posadzkowej, odbiory podłoża i podbudów najlepiej zlecać nadzorowi geotechnicznemu.

Podbudowę dolną należy wykonać z odpowiednio zagęszczonego piasku, pospółki lub kruszywa.

Podbudowę górną wykonuje się z chudego betonu, bez żadnych lokalnych zagłębień, spełnijący wymóg równości + 10mm mierzony łatą 3 m. Jeśli podbudowa górna nie spełnia wymogów wytrzymałości, powinna być odpowiednio poprawiona lub należy się liczyć z koniecznością przeprojektowania posadzki (zwiększeni grubości posadzki, ilości zbrojenia rozproszonego lub użycie dodatkowych siatek zbrojeniowych).

Płyta betonowa posadzki

Wokół ścian i słupów należy wykonać dylatacje obwodowe z nienasiąkliwej, elastycznej pianki (8 mm - ściany budynku, 15-20 mm - kolumny, słupy).Ułożyć grubą folie budowlaną (na zakład około 10cm) z wywinięciem na ściany. Folię należy układać w sposób uniemożliwiający powstawanie fałd oraz zagięć. Warstwa poślizgowa oddzieła podbudowę górną od płyty betonowej posadzki, a jej zadaniem jest:

• obniżenie siły tarcia pomiędzy betonem posadzki a podbudową górną
• Wyeliminowanie przenikania wilgoci z podłoża do płyty betonowej
• zapobieganie przenikaniu wody z mieszanki betonowej do podłoża

Beton posadzkowy należy układać na zaprojektowaną grubość, odpowienio go zagęszczając listwami wibracyjnymi. W celu uzyskaniu większj równości, powierzchnię posadzki można zatrzeć mechanicznie.

Szczeliny przeciwskurczowe i szwy robocze

Szczeliny przeciwskurczowe nacinane są bruzdownicą około 1/3 grubości posadzki i szerokości około 3mm. Nacięcia należy dokonać jak najwczęśniej, w momencie, gdy piła już nie wyrywa ziaren kruszywa. Zależy to od temperatury i wilgoności panującej w pomieszczeniu. Rozstaw nacięć wynika z konstrukcji hali, ale nie powinien przekraczać 6 m oraz 40 grubości płyty posadzkowej.

Wokół słupków należy wykonać nacięcia szczelin skurczowych w "karo", lub gdy słup jest przy ścianie w "półkaro".

We wjazdach płyte posadzki należy dodatkowo przerobić ok. 1,5-metrowym pasem siatki A188(⌀6x150x150 mm) ze stali All umieszczonym ok. 3 cm od wierzchu płyty, natomiast krawędzie posadzki w przejściach przez otwory bram itp. powinny być zabezpieczone np. kątownikiem stalowym 40x40x4 mm z wąsami.

Szczeliny w posadzce należy wypełnić po upływie około miesiąca od wykonania posadzki, stosując odpowiednie elastyczne masy dylatayjne. Przed wypełnieniem, nacięcia należy poszerzyć na odpowiednią, przewidzianą projektem, szerokość.

Dobór materiałów

W przypadku posadzek inwentarskich korozyjne oddziaływanie otoczenia spowodowane jest głównie kontaktem z agresywnymi odchodami zwierząt czy resztkami pasz treściowych, które podczas rozkładania się wydzielają szkodliwe dla betonu kwasy. Biorąc pod uwagę powyższe czynniki, zaleca się stosowanie betonów o podwyższonej odporności na korozje chemiczną. Betony te, poprzez zastosowanie znacznej ilości dodatków mineralnych są dużo bardziej odporne na korozje chemiczną. Dodatki mineralne w betonie wiążą chemicznie wodorotlenek wapniowy, który jest produktem pojawiającym się w skutek wiązania cementu w betonie i jest jednocześnie najmniej odpornym na korozję elementem matrycy ementowej. Wskutek reakcji wodorotlenku wapniowego z dodatkami mineralnymi powstaje faza CSH, która jest poduktem odpornym na korozję chemiczną i stanowi o wytrzymałości oraz wysokiej szczelności betonu - zapewnia trwałość oraz brak możliwości przesiąkania szkodliwych substancji do gruntu. Jeszcze trudniejsze warunki panują w przypadku płyt gnojowych na zewnatrz budynków ,które ponadto, że są atakowane przez korozję chemiczną, to jeszcze są poddane cyklicznemu zamrażaniu i odmrażaniu. Do tego celu beton musi być dodatkowo napowietrzany aby był mrozoodporny.